Kalwaria w Wambierzycach - zespół ponad 130 kapliczek, które znajdują się wokół bazyliki. Aby zobaczyć wszystkie kapliczki trzeba zarezerwować przynajmniej dwie godziny na spacer po okolicznych wzgórzach, jednak pobożny pielgrzym może spędzić na nich nawet pięć godzin.
Pierwsze kapliczki postawiono już w 1683 roku, ale ze względu na budulec - drewno, nie zachowały się do dnia dzisiejszego. Wiele obiektów powstało lub zostało wyremontowanych w czasie trwania wieku XIX. Większe zbiory kapliczek to trzy miejsca: centrum miejscowości, Góra Kalwaria i Góra Nowa (Tabor, Synaj). Na Kalwarii dodatkowo znajduje się droga krzyżowa. Dla podkreślenia symboliki miejsca potok przepływający przez Wambierzyce nazwano Cedron.
Charakterystyczną kapliczką jest nr 57. Przedstawia ona św. Wilgefortis, czyli ukrzyżowaną kobietę. Napastowana przez poganina, biegła aż dotarła do krzyża. Jej modlitwa sprawiła, że zawisła na drzewcach, przybierając rysy Chrystusa. Z miejscem związana jest także legenda. Mianowicie chłopczyk miał potrzebował pieniędzy na leki dla swojej matki. Grał na skrzypcach przy figurze, a z niej spadł złoty pantofelek. Chłopiec uratował mamę, ale został wkrótce posądzony o świętokradztwo. Jego ostatnim życzeniem było zagrać na skrzypcach pod figurą, wtedy też spadł drugi pantofelek ukazując wszystkim, że chłopak był niewinny.
Inną znaną kaplicą jest nr 17, czyli Studnia Matki Bożej przed bazyliką, źródło, które niespodziewanie wypłynęło w 1678 roku. Być może fakt, że mieszkańcy Wambierzyc mogli brać wodę właśnie stamtąd uchronił ich przed straszliwą epidemią dżumy w Kotlinie Kłodzkiej w 1680 roku.