Muzeum zamkowe w Kwidzynie – muzeum znajdujące się w zamku w Kwidzynie. Obecnie jest filią muzeum zamkowego w Malborku.
Zamek i muzeum się w nim znajdujące, są godne uwagi ze względu na swą wyjątkowość. Jest to jedyny w Polsce zamek, który łączy się z katedrą i tworzą jeden kompleks. Nie jest to duży zamek, ale dość sławny ze względu na jego największą w kraju basztę gdanisko. Prowadzi do niej 54-metrowy ganek, bogaty w różne wystawy.
Już od razu przy wejściu można zwrócić uwagę na bramę wjazdową. Po jej obu stronach, od frontu, znajdują się podłużne, ostrołukowe wnęki. Niewielki prostokątny otwór z prawej strony służył niegdyś do obserwacji wjazdu z pomieszczenia wartowni.
Następny jest dziedziniec znajdujący się za kasami biletowymi. Można na nim zobaczyć piękno zamku od zewnątrz. Przy dziedzińcu znajduje się taras widokowy, z którego rozciąga się panorama niziny nadwiślańskiej. Na dziedzińcu na stałe wystawione są dwie armaty pruskie z wojny z Francją. W latach 50. XX wieku trafiły do tego muzeum. Aby wejść do środka zamku, trzeba przejść przez krużganek północny i przy okazji można podziwiać jego sklepienie krzyżowe. Do środka wchodzi się przez drzwi na końcu krużganka.
Po wejściu do środka należy się udać w lewo po schodach w dół, do piwnic. w pierwszej części ekspozycji - piwnicy skrzydła zachodniego - jest wystawa archeologiczna, która opowiada dzieje pradawnych mieszkańców tych ziem. W drugiej części - piwnicy skrzydła północnego - są pokazane wszystkie narzędzia tortur z ratusza miejskiego w Kwidzynie. W tej piwnicy jest też wyjątkowe sklepienie, jedyne w całym zamku, które jest podparte na dwóch wielkich i grubych filarach.
Wracając do punktu wyjścia musimy udać się jeszcze wyżej w górę, aż dojdziemy do małego holu. Tam najpierw trzeba wejść w drzwi prowadzące do wieży studziennej. Jest to mała i krótka, lecz masywna wieża, a prowadzi do niej krótki ganek. Na środku studni znajduje się wielki otwór zabezpieczony kratą i barierką. Jest to studnia, na której dnie wciąż od ponad 650 lat bije źródło wody. Wieża ta jest też jednym z największych w Polsce zimowisk nietoperzy.
Wychodząc z ganku wieży, na małym holu trzeba udać się w prawo. Dotrzemy tam do przedsionka refektarza, gdzie tak samo jak w tym drugim są wystawy czasowe.
Z refektarza przechodzi się do ganku gdaniska. W tym sławnym ganku znanym na całą Polskę, jest stała wystawa etnograficzna oraz rzeźby ludowej. W gdanisku znajduje się znów otwór na środku, tylko tyle że o wiele głębszy. Dlatego jest nie tylko ochraniany barierkami, kratami, ale także szkłem, który zabezpiecza od wrzucania tam różnych rzeczy.
Żeby udać się dalej na zwiedzanie, trzeba wrócić do refektarza, a z niego wejść do krużganka zachodniego, w którym znajduje się ciekawy napis nad drzwiami na końcu krużganka. Jest on prawdopodobnie z II połowy XIX wieku. Na skrzyżowaniu krużganka zachodniego z północnym jest piękny portal wykonany z drewna w 1612 roku.
Zaraz potem przechodzimy do krużganka północnego, gdzie możemy jeszcze wejść do refektarza zimowego, kaplicy i mieszkania prepozyta. W tych trzech pomieszczeniach występują wystawy czasowe, lecz są też tam niektóre stałe elementy. Najwięcej ich jest w kaplicy. Z mieszkania prepozyta warto jeszcze wejść wąskimi schodami do małego i wysokiego pomieszczenia zapełnionego kuframi. Jest to skarbiec zamkowy.
Następnie trzeba znów wrócić do skrzyżowania krużganków i udać się schodami na górę. Znajduje się tam bardzo ciekawa ekspozycja przyrodnicza, zwiedzana etapami i posiadająca ilustrację fauny i flory. Pierwsza diorama przedstawia przyrodę Polski północnej, druga bagna i tereny podmokłe, trzecia nocne życie lasu, czwarta życie w lesie, piąta życie na wsi, a szósta gatunki zwierząt i roślin będące rzadkie, ginące lub wymarłe. Między piątą, a szóstą prezentacją występuje tunel gatunków wymarłych. Ostatnia diorama zawiera dużo gier i atrakcji dla najmłodszych.