Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kamieniu Pomorskim - zabytkowy kościół wykonany w stylu barokowym.
Kościół ten został ufundowany przez mieszczaństwo kamieńskie. Pierwsza wzmianka o nim pojawia się w roku 1297, a z zachowanych przekazów źródłowych z 1336 r. wiemy, że nie posiadał on praw parafialnych. W średniowieczu nazywano go zawsze kaplicą i jako kaplica związany był z ołtarzem św. Piotra w konkatedrze.
Kościół położony był w północno-wschodniej części średniowiecznego układu urbanistycznego, równolegle do ul. Zaułek Rybacki, czyli na terenie dawnego grodu kamieńskiego. Był on jak każdy inny kościół kamieński, orientowany na wschód. Od zachodniej strony posiadał wieżę kościelną, natomiast od strony wschodniej, czyli od chóru, dobudowano do niego wieżę miejską, do której wejście prowadziło z kościoła. Ukryte położenie kościoła sprawiło, że nigdy nie był naprawdę ważny, zawsze pozostając w cieniu konkatedry.
Kościół mariacki wybudowany został z cegły i to być może pomogło budowli przetrwać wszystkie pożary. W czasach protestanckich kościół został opuszczony i zaniedbany. Dopiero w 1916 r. odrestaurowano go i wykorzystano do grzebania zmarłych. Nowo odremontowany kościół został poświęcony 18 września 1621 r., jednak szalejący w styczniu 1737 roku sztorm doprowadził do tego, że w 1740 r. świątynię zamknięto, a w 1743 rozebrano. W 1750 rozpoczęto budowę nowego kościoła, którą ukończono i poświęcono 25 maja 1755 r. Obecnie świątynia jest kościołem filialnym parafii św. Ottona w Kamieniu Pomorskim, którego siedzibą jest katedra.