Kościół św. Bernardyna w Krakowie

Kościół św. Bernardyna
Dzielnica	Stare Miasto
Adres	Bernardyńska 2
Wyznanie	rzymskokatolickie
Data budowy	1659-1680
Styl architektoniczny	Barok
Strona WWW	http://www.bernardyni.com.pl/

Kościół św. Bernardyna w Krakowie — wczesnobarokowy kościół położony przy ulicy Bernardyńskiej zaraz przy Wzgórzu Wawelskim. Jest widoczny z daleka ze względu na pokaźne gabaryty oraz białą, charakterystyczną fasadę.

Historia

Początki kościoła związane są z postacią św. Jana Kapistrala, który w 1453 roku przybył do Krakowa z zaproszenia Kazimierza Jagiellończyka. Był on przedstawicielem obserwantów, braci mniejszych, którzy krzewili regułę św. Franciszka. Wkrótce z inicjatywy biskupa Zbigniewa Oleśnickiego powstał na Stradomiu, zaraz obok Wawelu pierwszy kościół św. Bernardyna, który został oddany właśnie obserwantom. Był to pierwszy klasztor tego zakonu w Polsce, nazwano ich od patrona świątyni ojcami Bernardynami i tak mówi się na nich do dziś.

Pierwsza świątynią św. Bernardyna była gotycka. Została jednak zniszczona podczas potopu szwedzkiego i to przez stronę polską. Obrońcy bali się, że nieprzyjaciele zdobędą kościół i wykorzystają go do ostrzału pobliskiego Wawelu. Po wojnie ze Szwecją przystąpiono do odbudowy. W latach 1659-1680 powstała nowa, wczesnobarokowa świątynia, którą możemy podziwiać obecnie.

Architektura

Kościół ma układ trójnawowy, bazylikowy, a nad przecięciem transeptu i nawy głównej znajduje się mała kopuła. Wystrój kościoła pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku i jest późnobarokowy. Uwagę skupia mnogość złotych detali, które z pewnością zrobią wrażenie na turystach. Za ołtarzem znajduje się obraz Ostatnia wieczerza malowany przez Franciszka Lekszyckiego. Co ciekawe, pierwotnie wisiało tam inne malowidło, a obecny ustawiono tam przez nakaz soboru trydenckiego, aby eksponować treści biblijne. Lekszycki jest poza tym autorem wielu innych obrazów wewnątrz kościoła św. Bernardynów, także tych przy ołtarzach bocznych.

Bardzo ciekawe w kościele są jednak dwie kaplice. Pierwsza z nich nosi wezwanie św. Szymona z Lipnicy, żywo związanego z kościołem św. Bernardyna. Święty ten wstąpił do zakonu bernardynów niedługo po utworzeniu polskiej odnogi zakonu - w 1457 roku. Działał na terenie kościoła, głosił prawdę o nawróceniu i chwalił imię Jezus. Kiedy w Krakowie wybuchła epidemia dżumy, św. Szymon wraz z innymi bernardynami nie wyjechał z miasta, tylko pomagał chorym. Sam się zaraził i zmarł z oczami zapatrzonymi w krzyż w 1482 roku. Został pochowany w kościele, a z jego wstawiennictwa dokonało się rzekomo 370 uzdrowień. Przy jego grobie zaczęli pojawiać się pielgrzymi, ale kanonizacji doczekał się dopiero w 2007 roku z rąk Benedykta XVI. Mauzoleum św. Szymona z Lipnicy wykonano w 1662 roku. Dzisiaj odwiedzający mogą podziwiać relikwie świętego - kość promieniową ręki, a także jego stułę w gablocie, która rzekomo spowodowała wiele uzdrowień.

Po lewej stronie znajduje się natomiast kaplica św. Anny. Ołtarz pochodzi z XVIII wieku, jednak znajdująca się w nim rzeźba patronki pochodzi z XV wieku, prawdopodobnie z warsztatu Wita Stwosza. Na ścianie, po prawej stronie wisi ciekawy obraz barokowy z typowo średniowiecznym motywem "danse macabre" ("taniec śmierci").

Warto też zwrócić uwagę na najnowszą modyfikację kościoła. Po lewej stronie kościoła usytuowano ołtarz Jana Pawła II.

Informacje praktyczne

Należy zauważyć, że kościół św. Bernardyna w Krakowie jest bardzo dogodnym miejscem dla turystów. Za symboliczny datek można wypożyczyć audio-przewodnika, który w krótki i ciekawy sposób (około 10 minut) oprowadza po kościele. Jest także możliwość kupienia drobnych pamiątek: pocztówek, książek - również za opłatę "co łaska".